Νοσοκομεία: Οι επιθέσεις ενάντια σε εργαζόμενους δεν αντιμετωπίζονται με ”αστυνομικά μέτρα”

30

Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη λειτουργία τους τα δημόσια Νοσοκομεία έχουν σαν συνέπεια καθημερινά να αντιμετωπίζουν οι ασθενείς και οι συνοδούς τους σε αυτά σκηνές χάους και απελπισίας.

Βεβαίως οι πρώτοι που την πληρώνουν είναι οι εργαζόμενοι στο σύστημα υγείας και κυρίως η «πρώτη γραμμή» νοσηλευτές, γιατροί, εργαζόμενοι στα εξ ιατρεια που έχει την άμεση επαφή με το κοινό.

 

Οι σκηνές βίας είναι καθημερινό φαινόμενο ενώ δεν λείπουν οι φραστικές επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί αλλά και τραγικά περιστατικά όπως αυτό που συνέβη στην Σπάρτη. Σε αρκετές βεβαίως περιπτώσεις βεβαίως οι επιθέσεις αυτές συνδέονται και με νοοτροπίες που έχουν σχέση με την πρόσδεση κάποιων στην εξουσία και την απαίτηση οι εργαζόμενοι να τους υπηρετούν και όχι να τους εξυπηρετούν.

Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, αντί να στελεχωθούν τα τμήματα με προσωπικό για να εξυπηρετηθούν οι πολίτες, να χρηματοδοτηθούν τα νοσοκομεία για να καλυφθούν οι ελλείψεις σε υλικά, που οδηγούν σε καθυστερήσεις σε χειρουργεία και εξετάσεις, οι Διοικήσεις των Νοσοκομείων επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με «αστυνομικά μέτρα». Έτσι λοιπόν ενώ οι πολίτες κάνουν «κρα» για να βρουν μια νοσηλεύτρια, που μόνη της τρέχει να εξυπηρετήσει 40 αρρώστους, βρίσκουν αρκετούς εργαζόμενους σε ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης που καλούνται να σβήσουν τις φωτιές που ανάβουν από τις δυσλειτουργίες του συστήματος εξαιτίας των αδιέξοδων μνημονιακών πολιτικών που έχουν μοναδικό στόχο το ξεχαρβάλωμα του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Όσο λοιπόν αυτές οι πολιτικές θα συνεχίζονται, χωρίς κανένας να μπορεί να δικαιολογήσει τα φαινόμενα λεκτικής και σωματικής βίας απέναντι σε εργαζόμενους, δυστυχώς αυτά θα αυξάνονται, ενώ τα πυροσβεστικά μέτρα δεν θα αποδίδουν.

 

Ο αγώνας για υψηλού επιπέδου, παροχές υγείας προς τους πολίτες, η χρηματοδότηση και στελέχωση των νοσοκομείων σε συνδυασμό με μια άλλη οργάνωση που θα στοχεύει στην εξυπηρέτηση των πολιτών είναι η λύση. Σε αυτή την κατεύθυνση το υγειονομικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να στρέψει το βλέμμα του.

 

 

Δείτε σχετικό ρεπορτάζ σήμερα από το ΒΗΜΑ με αφορμή το τραγικό περιστατικό στη Σπάρτη.

Ξέφραγα αμπέλια τα νοσοκομεία μας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν πληθύνει τα περιστατικά επιθέσεων συγγενών ασθενών σε γιατρούς και άλλους εργαζόμενους στην Υγεία, με τελευταίο αυτό που συνέβη την Πέμπτη 21/3 στο Νοσοκομείο της Σπάρτης.

 Αργά το μεσημέρι 74χρονος άνδρας γερμανικής καταγωγής, κάτοικος Γυθείου Λακωνίας, εισήλθε στο νοσοκομείο, πυροβόλησε με κυνηγετικό όπλο εξ επαφής έναν φυσιοθεραπευτή και στη συνέχεια αυτοπυροβολήθηκε θανάσιμα. Ο τραυματίας, 53 ετών, νοσηλεύεται στη Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου της λακωνικής πρωτεύουσας, σε σταθερή κατάσταση.

 Στο ίδιο νοσοκομείο είχε νοσηλευθεί προσφάτως επί 17 ημέρες η σύζυγος του αυτόχειρα. Η γυναίκα απεβίωσε στις 20 Μαρτίου συνεπεία αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.

 Ανάλογο περιστατικό σημειώθηκε πριν από περίπου δέκα ημέρες στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν». Γιατρός δέχθηκε επίθεση από συγγενείς ασθενούς οι οποίοι ήθελαν να παρακάμψουν τη σειρά προτεραιότητας. Ενας από τους συγγενείς χτύπησε τον γιατρό με κράνος.

 Επίσης, τον περασμένο Φεβρουάριο Αλβανός επιτέθηκε σε γιατρό που τον εξέταζε στο νοσοκομείο «Ελπίς». Ιδιαιτέρως βίαιη ήταν η επίθεση που δέχθηκε τα Χριστούγεννα ο γιατρός Νίκος Μωραΐτης ενώ εφημέρευε στο Νοσοκομείο «Βενιζέλειο» της Κρήτης. Συγγενείς ασθενούς τον χτύπησαν τρεις φορές στο πρόσωπο. Ακόμη και όταν ο 45χρονος γιατρός έπεσε στο πάτωμα, ο δράστης συνέχισε να τον χτυπά.

 Να θυμίσουμε, τέλος, τις απειλές που εισέπραξαν γιατροί του Νοσοκομείου «Αγιος Ανδρέας» της Πάτρας από συγγενείς ασθενούς ο οποίος έπρεπε να νοσηλευτεί στην Εντατική. Στο νοσοκομείο όμως δεν υπήρχε διαθέσιμη κλίνη. Οι συγγενείς του ασθενούς απείλησαν τους γιατρούς ότι θα καλέσουν τη Χρυσή Αυγή αν δεν βρισκόταν κρεβάτι.