Γ. Χαρίσης: Το 35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ να γίνει αφετηρία ανασύνταξης του Δημοσιοϋπαλληλικού Κινήματος

21

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ

Ερ: Το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ γίνεται σε μια συγκυρία που κορυφώνεται το σχέδιο κυβέρνησης και τρόικας για πλήρη συρρίκνωση των δημοσίων υπηρεσιών και αποψίλωσης του προσωπικού μέσω των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων.

Απάντηση: Το 35ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ (27-29/11/2013) γίνεται στην πιο κρίσιμη περίοδο, μετά από τριάμισι χρόνια μνημονίων, που ανέτρεψαν βασικά εργασιακά δικαιώματα, που οδήγησαν στη φτώχια και την εξαθλίωση την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, που πάνω από το 1/3 του πληθυσμού δεν έχει καμιά πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, που η ανεργία τετραπλασιάστηκε και που βρίσκεται σε εξέλιξη η συρρίκνωση των υπηρεσιών του δημοσίου, με τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και την ιδιωτικοποίηση και κατάργηση υπηρεσιών του.

Ασπάζομαι την άποψη αυτών που λένε ότι ακόμα είμαστε στην εισαγωγή του δράματος του ελληνικού λαού. Θέλουν να φτάσουν τους μισθούς στα 200 με 300€, το ίδιο και τις συντάξεις, τη γενίκευση της ελαστικής και εκ περιτροπής εργασία και την παγίωση μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων.

Καθήκον όλων των μάχιμων δυνάμεων του εργατικού-λαϊκού κινήματος είναι να βάλουν τέρμα σ’ αυτή την καταστροφή και να αγωνιστούν για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και των κυβερνήσεων που τις ή θα τις υπηρετούν.

Ερ: Πιστεύετε ότι για αυτή την εξέλιξη υπάρχουν και συνδικαλιστικές ευθύνες, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ έχει δείξει ένα πιο αγωνιστικό πρόσωπο σε σχέση π.χ. με τη ΓΣΕΕ;

Απάντηση: Κατ’ αρχάς να διευκρινίσω ότι οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης και της συνδικαλιστικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν ταυτίζουν τη στάση της ΑΔΕΔΥ με τη στάση της ΓΣΕΕ, γιατί η ηγετική πλειοψηφία της δεύτερης έχει συνταχθεί ανοιχτά με τον αντίπαλο, ανήκει στο μνημονιακό μπλοκ, παίζει προδοτικό ρόλο και γι’ αυτό είναι ζήτημα τιμής για την εργατική τάξη της πατρίδας μας να αγωνιστεί για να απαλλαγή απ’ αυτή την ηγεσία.

Από κει και πέρα όμως το εργατικό κίνημα ήταν απροετοίμαστο να αντιμετωπίσει την μνημονιακή λαίλαπα και αυτό οφείλεται στον προσανατολισμό του, στον ιδεολογικό αφοπλισμό του και τον οργανωτικό κατακερματισμό του.

Οι πλειοψηφίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, φέρνουν ιστορικές ευθύνες. Ενσωματωμένες στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δεν αποκάλυψαν το χαρακτήρα και το εύρος των μνημονιακών πολιτικών, τις αντιμετώπιζαν ως απόρροια μιας δημοσιονομικής προσαρμογής και όχι ως μια στρατηγική επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας.

Ακολούθησαν μια αμυντική πολιτική απέναντι στην κυβέρνηση, με αποτέλεσμα την πρωτοβουλία των κινήσεων να την έχει αυτή, να διαιρεί του εργαζόμενους, να καλλιεργεί αυταπάτες και να υπονομεύει την ανάγκη της συγκρότησης ενός ευρύτερού κοινωνικοπολιτικού μετώπου, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για να περάσει το εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση και σε νικηφόρους αγώνες.

Από την άλλη μεριά οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δέσμιες μιας πολιτικής που υπακούει στους σχεδιασμούς του ΚΚΕ, δεν κατανόησαν ότι άλλαξαν βίαια, δραματικά και γρήγορα οι συνθήκες και αντί να εγκαταλείψουν την διασπαστική πολιτική τους, οξύνουν τη σύγκρουση με τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σε σημείο που να χάνουν από το στόχαστρό τους τον κοινό μας αντίπαλο και κυρίως αντιστρατεύονται κάθε προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός πανεργατικού μετώπου για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και της κυβέρνησης που την υπηρετεί, επειδή φοβούνται ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.

Εμείς λέμε στους συντρόφους του ΠΑΜΕ να εγκαταλείψουν αυτή την αδιέξοδη πολιτική και τους καλούμε σε κοινό εργατικό μέτωπο που θα άλλαζε ακόμη και σήμερα τις ηγεσίες των συνδικάτων, θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά στη βάση, θα μαζικοποιούσε και θα έκανε πιο αποτελεσματικούς τους αγώνες και κυρίως θα έμπαιναν σε μια ταξική τροχιά που θα έδιναν ελπίδα και θα ενέπνεαν τους εργαζόμενους.

Ερ: Φαίνεται να υπάρχει μια σοβαρή κινητικότητα στις παρατάξεις λίγες μέρες πριν το συνέδριο. Πιστεύετε ότι μπορεί να έχουν ανατροπή των συσχετισμών και προς ποια κατεύθυνση;

Απάντηση: Κατ’ αρχάς πρέπει να πω ότι πάμε σε ένα συνέδριο όπου αποτυπώνεται η δραματική συρρίκνωση του δημοσίου, αφού οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στις αρχαιρεσίες στα πρωτοβάθμια σωματεία και τους συλλόγους είναι μειωμένη κατά 40.000 περίπου.

Στο συνέδριο αυτό θα υπάρξει σημαντική μεν μείωση των δυνάμεων του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), όχι τέτοια όμως που θα οδηγούσε και σε μια ριζική στροφή στην πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί της συναλλαγής, της εξάρτησης, των παρεμβάσεων και των εκβιασμών καλά κρατούν. Μια τέτοια όμως εξήγηση δεν αποτυπώνει πλήρως την εικόνα, γιατί κρύβει και τις δικές μας ευθύνες, που έχουν σχέση με την απροθυμία συμμετοχής παντού, την έλλειψη μαχητικότητας, διάθεσης προσφοράς και ανιδιοτέλειας, που αν δεν λυθούν ούτε οι συσχετισμοί θα αλλάζουν ούτε και εκεί που αλλάζουν θα γινόμαστε το αγωνιστικά παράδειγμα.

Με λίγα λόγια τα πράγματα δεν αλλάζουν από μόνα τους. Χρειάζεται ριζική στροφή στη δουλειά της παράταξης, ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση και ανθρώπους ικανούς και αποφασισμένους να κάνουν πράξη αυτά που λένε και να μην «καταντήσουν» και αυτοί φορείς ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που η αδράνεια από τη μια μεριά και η φύση της εξουσίας απ’ την άλλη, έλκει και κάποιους μπορεί να γοητεύει στο όνομα μάλιστα της αλλαγής και της ανατροπής!

Κατά τα άλλα στο συνέδριο θα αποτυπωθεί μια σημαντική αύξηση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που φιλοδοξούμε να αποτελέσει την αφετηρία ενός κύματος ανατροπής των συσχετισμών σε σωματεία και ομοσπονδίες. Θα αποτυπωθεί επίσης η φθίνουσα πορεία της ΔΑΚΕ, καθώς και η σημαντική μείωση και η διάσπαση της ΠΑΣΚΕ, που μπορεί να σημάνει και την προϊούσα κατάρρευσή της.

Όσον αφορά τη διάσπαση της ΠΑΣΚΕ και την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μπαλασόπουλου, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν μας αφορά, δεν φέρνει κάτι καινούργιο στο σ.κ, και ίσως η νοοτροπία, η υπεροψία και το ύφος του να παραπέμπουν σε πεπαλαιωμένα και χρησιμοποιημένα υλικά.

Το λέω αυτό γιατί ενώ το τελευταίο διάστημα ήταν ιδιαίτερα πειθαρχημένος στην ΠΑΣΚΕ/ΔΥ, γιατί διεκδικούσε το «χρίσμα» της, για να γίνει πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, μόλις δεν το πήρε ανέβηκε πάλι στα κεραμίδια, στοιχείο που δείχνει και τον καιροσκοπισμό που τον διακρίνει.

Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει και την αντίληψή του για το σ.κ είναι ότι ηγείται μιας μεγάλης ομοσπονδίας, που σε μια κρίσιμη περίοδο για τους εργαζόμενους, με δικιά του κυρίως ευθύνη, τραυμάτισε την ενότητά της και αλλοίωσε την αντιπροσωπευτικότητά της με μοναδικό στόχο την απόλυτη, πλαστή όμως πλειοψηφία στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, με σημαντικές επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητα των αγώνων και στην ενότητα του σ.κ. γενικά.

Ερ: Τι προτείνει ότι πρέπει να αλλάξει στο ΣΚ και σε ποιά κατεύθυνση;

Απάντηση: Πιστεύουμε ότι αυτό που πρέπει κυρίως να αλλάξει είναι ο προσανατολισμός του σ.κ.. Να ξεκόψει από τις λογικές του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού, της ενσωμάτωσης και του κοινωνικού εταιρισμού και να κινηθεί σε μια αγωνιστική-διεκδικητική και ταξική γραμμή.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της οργανωτικής ενότητας του εργατικού κινήματος με την ενοποίηση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και την οργανωτική αναδιάρθρωση και ενοποίηση των ομοσπονδιών τους.

Παράλληλα απαιτείται η ένταξη όλων των εργαζομένων, άσχετα απ’ τη μορφή απασχόλησης, σε ενιαία συνδικάτα, το βάθεμα της δημοκρατικής τους λειτουργίας και της συμμετοχής των εργαζομένων στην λήψη των αποφάσεών τους.

Τέλος χρειάζεται η καθιέρωση ενός κώδικα δεοντολογίας για τα συνδικάτα και τους εκπροσώπους των εργαζομένων, που θα ενισχύει τη διαφάνεια, την αξιοπιστία, την αλληλεγγύη και την ανιδιοτέλεια της κοινωνικής τους προσφοράς.

Όλα αυτά τα ζητήματα θα τεθούν από μας στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, θα ζητήσουμε να γίνουν καταστατικές αλλαγές, για να ενταχθούν όλοι οι εργαζόμενοι ανέξάρτητα σχέσης εργασίας, σε ενιαία συνδικάτα και να πάμε σύντομα, σε ένα-ενάμιση χρόνο, σε νέο εκλογικό συνέδριο, με τη συμμετοχή όλων εργαζομένων, αφού προηγηθούν αρχαιρεσίες σ’ όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες.

Σάββατο 23 Νοεβρίου 2013