Απανωτά χτυπήματα στο Ψυχιατρείο Θεσσαλονίκης

34

Της Σάσας Κοτζάστρατη 

Η μεταρρύθμιση ως πρόσχημα για την ποδιάρθρωση του νοσοκομείου

Το Ψυχιατρείο της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε, από την αρχή, το πρόγραμμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με ένα Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο και τρία Κέντρα Ψυχικής Υγείας, και στην Τριτοβάθμια με μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης (οικοτροφεία, ξενώνες, Κέντρο Ημέρας, Νοσοκομείο Ημέρας, Προστατευμένα διαμερίσματα). Όλο αυτό το διάστημα με κοινοτικές χρηματοδοτήσεις δημιουργήθηκε ένα εκτεταμένο πλέγμα δομών, αλλά άνισα κατανεμημένο και μονόπλευρα προσανατολισμένο, κυρίως στην αποκατάσταση.

 

Η αρχή της τρίτης φάσης «Ψυχαργώς», το 2011, είναι και η αρχή όπου η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική, η πολιτική της λιτότητας και της διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων (στο όνομα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης) επιχειρεί να οδηγήσει το ψυχιατρικό νοσοκομείο σε υποβάθμιση, αποδιάρθρωση, διαμελισμό και οπισθοδρόμηση. Το μνημόνιο συνεργασίας Laszlo Andor-Λυκουρέντζου, προβλέπει ότι μέχρι το 2015 πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η μετάβαση στο «νέο και οικονομικά βιώσιμο σύστημα Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας», να έχει κλείσει το ψυχιατρείο και φυσικά οι εργαζόμενοι να μπουν στη διαδικασία της κινητικότητας-διαθεσιμότητας-απολύσεων, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν ότι το Ψυχιατρείο καλύπτει ανάγκες της ευρύτερης περιοχής (από Λάρισα μέχρι Έβρο) και με δεδομένο το αυξημένο ποσοστό των ακούσιων νοσηλειών. Από το 2011 και μετά, τα χτυπήματα έρχονται απανωτά. Ο Άδ. Γεωργιάδης γίνεται υπουργός Υγείας και εφαρμόζει την πιο απάνθρωπη πολιτική στους ψυχικά πάσχοντες και στους επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας. Η χρηματοδότηση έχει μειωθεί 60% περίπου, τα χρήματα στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου για τα φάρμακα είναι λιγότερα από τα χρήματα για το ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού. Το προσωπικό του νοσοκομείου μειώθηκε σε επικίνδυνο βαθμό, όλα τα τμήματα λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας. Το ιατρικό προσωπικό είναι πλέον ελάχιστο. Γίνεται προσπάθεια από τη Διοίκηση να ανασταλεί η λειτουργία δύο τμημάτων οξέων περιστατικών λόγω έλλειψης προσωπικού, παρά τις αυξημένες ανάγκες σε ψυχιατρική φροντίδα. Για προσλήψεις ούτε λόγος. Γίνεται προσπάθεια για μεταφορά δυο τμημάτων οξέων σε γενικά νοσοκομεία με διαδικασίες φαστ τρακ, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η ακαταλληλότητα των χώρων και η αξιοπρέπεια των ψυχικά ασθενών.

Τον τελευταίο χρόνο δύο φορές το υπουργείο ανακοίνωσε διαθεσιμότητες από το ψυχιατρείο και τις δύο φορές τις πήρε πίσω, μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Πριν από λίγες μέρες βγήκαν σε διαθεσιμότητα οι οδηγοί του νοσοκομείου. Κατέρρευσε αμέσως ένα μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας του ψυχιατρείου, λόγω της ιδιαιτερότητάς του (δομές διάσπαρτες στον νομό, αλλά και έξω από τα όριά του). Η στάση της Διοίκησης του νοσοκομείου είναι αδιάλλακτη. Το προσωπικό, δηλαδή, θα συνεχίσει να πηγαίνει στη δουλειά του με «ίδια μέσα», παρά τα 76 χιλιόμετρα απόστασης που βρίσκεται η μονάδα (έξω από το χωριό Καρτερές). Την ίδια στιγμή, το μεγαλύτερο κομμάτι των προγραμμάτων ΕΣΠΑ (που είναι και η μόνη χρηματοδότηση για την Ψυχική Υγεία) πηγαίνει στις ιδιωτικές εταιρίες Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας.

Η ιδιωτικοποίηση όλο και περισσότερων κομματιών την Δημόσιας Ψυχικής Υγείας είναι μπροστά μας. Ο σεβασμός και η προστασία των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών και η καταπολέμηση του στίγματος της ψυχικής ασθένειας είναι υπόθεση δική μας. Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις αδιαφορούν για τα θεμελιώδη αυτά ζητήματα με αποτέλεσμα οι ψυχικά ασθενείς να ριχτούν βορά στην κρατική αυθαιρεσία και τον κοινωνικό δαρβινισμό. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως πρόσχημα για τη διάλυση του δημόσιου συστήματος Ψυχικής Υγείας. Στόχος της κυβέρνησης είναι ιδιωτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας για τους έχοντες και πλήρης εγκατάλειψη για τους μη έχοντες.
Στην εποχή που οι νοσταλγοί του Χίτλερ επιβάλλουν την ατζέντα τους, η ακλόνητη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών είναι πρωταρχικό καθήκον. Τώρα που, μέρα με τη μέρα, αυξάνονται τα περιστατικά ψυχικών προβλημάτων λόγω της μνημονιακής πολιτικής και οι αυτοκτονίες είναι πια σε καθημερινή βάση, το διακύβευμα είναι η οικοδόμηση ενός πραγματικού δημόσιου συστήματος Ψυχικής Υγείας για όλους, που να καλύπτει τις αυξανόμενες ανάγκες.

Σάσα Κοτζάστρατη
Εργοθεραπεύτρια στο ΨΝΘ

– Αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς