Κουτσοδόντης: Λίγο-πολύ αναμενόμενο το συμβάν στη Χίο

33

Με αφορμή την πρόσφατη κατάρρευση της ψευδοροφής στο Γενικό Νοσοκομείου Χίου, το ygeionomikoi.gr επικοινώνησε με το νοσηλευτή Γιάννη Κουτσοδόντη, μέλος του σωματείου εργαζομένων και πρώην πρόεδρό του. Στην πορεία η συζήτηση απλώθηκε πέρα από το κτηριακό, με το συνομιλητή μας να προσφέρει μια ακτινογραφία της συνολικής κατάστασης του νοσοκομείου. Τη συνέντευξη πήρε ο Ανειδίκευτος Συνεργάτης.

Να ξεκινήσω με το αστείο για τους Γαλάτες που φοβούνταν μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, ή έχετε βαρεθεί να το ακούτε αυτές τις μέρες;

Να πείτε πάλι καλά που δε βρισκόταν κανείς άνθρωπος από κάτω εκείνη την ώρα! Δυστυχώς, γεγονότα σαν κι αυτό είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα, δεδομένης της κατάστασης του κτηρίου. Αλλά όπως και να κάνουμε, είναι τουλάχιστον τρομακτικό να το βλέπεις να συμβαίνει.

Οι εργαζόμενοι είχατε προειδοποιήσει προ πολλού. Θυμάμαι, πολύ καιρό πριν, είχαμε δημοσιεύσει κάτι σχετικό.

Το κτήριο, στο οποίο έγινε το συμβάν, χτίστηκε στα μέσα του 20ού αιώνα. Το δε νοσοκομείο μέχρι τη δεκαετία του ’90 είχε πολύ λίγα τμήματα: παθολογικό και χειρουργικό, συν την αιμοδοσία, το χειρουργείο και τον τεχνητό νεφρό. Στην πορεία, με την πίεση των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας, έχουμε φτάσει αισίως τα δώδεκα τμήματα και ανεπτυγμένες πλήρως περίπου 120 κλίνες. Αυτό αποτέλεσε αναμφισβήτητη κατάκτηση.

Κατάκτηση που όμως δε συνοδεύτηκε από περαιτέρω ανάπτυξη των υποδομών;

Ναι και όχι. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, τέθηκε επιτακτικά από την ίδια την πραγματικότητα η ανάγκη επέκτασης. Μιλάμε για ένα νησί με 50.000 μόνιμο πληθυσμό, ο οποίος φτάνει τις 120.000 κατά τη θερινή περίοδο. Προκρίθηκε λοιπόν ένα πλάνο με τρία σκέλη: Ριζική ανακαίνιση του υπάρχοντος κτηρίου, ανέγερση νέου (δίπλα στο παλαιό) με εμβαδόν περίπου 8.000 τετραγωνικά μέτρα και αγορά σύγχρονου εξοπλισμού. Αυτό εντάχτηκε στο ΕΣΠΑ με συνολικό προϋπολογισμό 13-14 εκατομμύρια ευρώ.

Δηλαδή η νέα πτέρυγα που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης, είναι από αυτήν την περίοδο;

Σωστά. Να συνεχίσω, όμως, την ιστορική αναδρομή. Ο προϋπολογισμός κάλυπτε ολόκληρο το έργο που προανέφερα με το κλειδί στο χέρι, δηλαδή θα ολοκληρώνονταν οι εργασίες και δε θα χρειαζόταν τίποτα άλλο. Τελικά, αποδείχτηκε γεφύρι της Άρτας. Όταν ο εργολάβος το παρέδωσε, ο λογαριασμός είχε φτάσει στο διπλάσιο του προβλεπομένου και -το κυριότερο- δεν είχαν γίνει οι περισσότερες προβλεπόμενες εργασίες στο παλαιό κτήριο! Για να καταλάβει ο αναγνώστης το μέγεθος του σκανδάλου, όπως έχει καταγγείλει και το σωματείο μας, τυπικά το έργο δεν έχει παραληφθεί ακόμα. Κι αυτό είναι λογικό, αφού ποια διοίκηση θα υπέγραφε ότι παρέλαβε ημιτελές έργο; Έγινε μόνο διοικητική παραλαβή, όχι λειτουργική.

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα. Τι σκέψεις υπάρχουν μετά το πρόσφατο γεγονός;

Αντικειμενικά, ακόμα κι αν δεν είχε συμβεί η κατάρρευση, η παλαιά πτέρυγα δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες για αξιοπρεπή νοσηλεία. Επανειλημμένες βλάβες, οι τοίχοι είναι γεμάτοι ρωγμές, η θέρμανση κι ο κλιματισμός πάσχουν και πολλά άλλα. Ακόμα και αισθητικά να το δεις, υπάρχει πρόβλημα. Η κατεύθυνση του υπουργείου, όπως διαφαίνεται μέχρι να υπάρξουν επίσημες ανακοινώσεις, είναι να μετακινηθεί προσωρινά η Παθολογική στη νέα πτέρυγα και να επιστρέψει στην παλαιά μόνο όταν θα έχει ανακαινιστεί πλήρως. Εάν το δούμε ξεκομμένα, η σκέψη είναι σωστή, πρέπει όμως να αναληφθούν προκαταβολικά δεσμεύσεις για ορισμένα πολύ σημαντικά ερωτήματα.

Όπως, για παράδειγμα, το πόσο προσωρινή θα είναι η μετακίνηση;

Ακόμα κι εάν τα χρήματα της ανακαίνισης υπήρχαν σήμερα το πρωί, υπολογίστε το χρόνο που χρειάζεται για μελέτες, προσφορές, ενστάσεις, διάρκεια εργασιών. Θα πάρει τουλάχιστον μία τετραετία, κι αυτό είναι το υπεραισιόδοξο σενάριο. Γι’ αυτό το διάστημα, η Παθολογική που δέχεται το 40% των εισαγωγών, θα πρέπει να στριμωχτεί στη νέα πτέρυγα, συμπιέζοντας παράλληλα τις υπόλοιπες κλινικές που ήδη λειτουργούν εκεί. Φανταστείτε ένα ακορντεόν που το σπρώχνεις από τη μία μεριά. Το ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η Παθολογική στέγαζε επίσης το Νευρολογικό, το Πνευμονολογικό και τις χημειοθεραπείες. Τι θα γίνει με όλα αυτά και ιδίως με τις χημειοθεραπείες;

Τώρα που έχουμε την πλήρη εικόνα, θα κάνω εγώ μια επιστροφή στο παρελθόν… Είναι εντυπωσιακό πώς εγκαταλείφθηκε στην τύχη του το παλαιό κτήριο, μετά την ανολοκλήρωτη ανακαίνιση!

Το ζήτημα κολλούσε στη χρηματοδότηση και στο γεγονός ότι, τον καιρό των μνημονίων, οι δημόσιες επενδύσεις σχεδόν απαγορεύονται διά ροπάλου. Η προηγούμενη διοίκηση, επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έκανε κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες για αυτοχρηματοδότηση μέσω εκποίησης ιδιόκτητων ακινήτων του νοσοκομείου. Η σημερινή διοίκηση θα ήθελε να το έχει εντάξει σε νέο ΕΣΠΑ, αλλά αυτό δεν έχει επιτευχθεί. Ακούγονται διάφορα όπως ότι έλειπαν μελέτες, ότι για πολιτικούς λόγους προκρίνονταν αντίστοιχα έργα σε άλλα νησιά και άλλα.

Και τώρα;

Τώρα η κατάσταση δεν παίρνει ούτε αναβολή, ούτε μπορεί η διοίκηση και η πολιτική ηγεσία να πετά την μπάλα στην εξέδρα. Ξέρει πια όλη η Ελλάδα τι πρέπει να γίνει. Οι διαδικασίες πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως και να τρέξουν όσο το δυνατόν ταχύτερα, χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις. Τα χρήματα και τον τρόπο, ας τον βρουν οι υπεύθυνοι. Όπως πρέπει να δουν τι θα γίνει με κομμάτια του νοσοκομείου που οι υποδομές είναι καινούργιες μεν, υπολειτουργούν δε.

Η γνωστή ανά την Ελλάδα κατάσταση με κλινικές που στηρίζονται σε έναν γιατρό και δύο νοσηλευτές;

Συγκριτικά με άλλες περιοχές, στη Χίο είμαστε κάπως καλύτερα γιατί λόγω της προσφυγικής κρίσης έχει έρθει κόσμος που καλύπτει κενά. Δυστυχώς προσωρινής απασχόλησης, όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα. Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με την Εντατική. Υπάρχει έτοιμη εξοπλισμένη ΜΕΘ χωρίς εντατικολόγο, με αποτέλεσμα να λειτουργούν μόνο τα μισά κρεβάτια. Επίσης δεν έχει προκηρυχτεί ακόμα θέση ογκολόγου.

Και ο κόσμος πού πηγαίνει;

Όσοι χρειάζονται οπωσδήποτε ειδικό ογκολόγο, σχεδόν ξενιτεύονται. Ξέρετε, το νησί δεν είναι ηπειρωτική Ελλάδα, να πεις ότι παίρνω το αυτοκίνητο ή το τραίνο, πάω στο δίπλα νομό, κάνω τις εξετάσεις μου και επιστρέφω αυθημερόν – που κι αυτό απαράδεκτο είναι, αλλά είναι μια λύση άμα δεν έχει ογκολόγο το νοσοκομείο της πόλης σου. Εδώ οι άνθρωποι αναγκάζονται να κατεβούν στην Αθήνα, το ταξίδι είναι μεγάλο κι ακριβό, μένουν σε ξενοδοχείο ή υποχρεώνονται σε γνωστούς και συγγενείς που τυχαίνει να έχουν σπίτι εκεί. Και φυσικά, δεν ξέρουμε τι θα γίνει με κάποιες άλλες ειδικότητες που οι γιατροί φτάνουν στο όριο της συνταξιοδότησης.

Έχετε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στο νοσοκομείο;

Ας μην το δούμε μόνο αριθμητικά, που και εκεί υπάρχει πρόβλημα, αλλά πρωτίστως ποιοτικά. Παράδειγμα: Ο μόνιμος πληθυσμός του νησιού έχει σχετικά υψηλό μέσο όρο ηλικίας, πράγμα που σημαίνει αντίστοιχα ότι έχουμε συχνότερα από το μέσο όρο ορθοπεδικά περιστατικά. Άρα, και μόνη η αποχώρηση ενός ορθοπεδικού το προσεχές διάστημα, αρκεί για να μπλοκάρει όλο το σύστημα. Άλλο σημαντικό θέμα, οι ειδικευόμενοι. Δυστυχώς, είναι πολύ μικρός πια ο αριθμός των νέων γιατρών στη λίστα. Προτιμούν να κάνουν άλλες δουλειές ή να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό, παρά να εγγραφούν για ειδικότητα.

Σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας, καταγράφονται επίσης σημαντικές ελλείψεις στο ΕΚΑΒ. Πώς είναι τα πράγματα στη Χίο;

Δεν υφίσταται χωριστός τομέας του ΕΚΑΒ, η Χίος υπάγεται στη Μυτιλήνη. Αυτή τη στιγμή στο νησί υπηρετούν δεκαπέντε άτομα, ενώ οι ανάγκες είναι τουλάχιστον για διπλάσιους. Σε ολόκληρη τη Χίο, με τις μεγάλες αποστάσεις και τη δυσχερή μορφολογία, βγαίνουν μόνο δύο ασθενοφόρα την πρωινή βάρδια, δύο την απογευματινή και ένα τη βραδινή. Αλλά κι αυτό επιτυγχάνεται με κομμένα ρεπό του προσωπικού και μικρότερες άδειες.

Μία τελευταία ερώτηση: Πώς προχωρά στο Νοσοκομείο Χίου η περίφημη εκδίωξη των εργολάβων, την οποία πολυδιαφημίζει η πολιτική ηγεσία;

Εξακολουθούν να έχουν την καθαριότητα, τη σίτιση, την ασφάλεια

Κάπου εδώ τελειώσαμε, σας ευχαριστώ πολύ!

Κι εγώ ευχαριστώ…