της Βιβής Πασχάλη *
Η φράση «Θέλουμε βούτυρο, όχι κανόνια» αποτελούσε το σύνθημα των εργατών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το γερμανικό ναζιστικό κόμμα, το 1936, αντέστρεψε το σύνθημα, μετατρέποντάς το σε «κανόνια αντί για βούτυρο».
Σήμερα, το ζήτημα αυτό επανέρχεται, καθώς η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και να στηρίξει την ευρωπαϊκή βιομηχανία, η οποία δέχεται συνεχή πλήγματα, επιλέγει να χρηματοδοτήσει τα κανόνια και να περιορίσει τις εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ηγεσία των ΗΠΑ στη διαμάχη που έχει επιλέξει με την Κίνα, μεταφέροντας σε άλλη περιοχή την αντιπαράθεση, απαιτώντας από την Ευρώπη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ.
Η Ελλάδα πρωτοστατεί σε αυτή τη διεκδίκηση, καθώς ο Έλληνας πρωθυπουργός, πρώτος μαζί με τον Πολωνό ομόλογό του, πρότειναν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών τουλάχιστον στο 3%. Άλλωστε, αυτή η πολιτική είναι γνώριμη στη χώρα μας, αφού οι στρατιωτικές δαπάνες βρίσκονται στα ύψη, όχι βεβαίως για να αντιμετωπίσουν τα τουρκικά «γεράκια» αλλά αντίθετα για να καλύψουν τις Νατοϊκές ανάγκες στην περιοχή.
Είναι γνωστό ότι η κρίση στην ευρωπαϊκή βιομηχανία, η οποία οδηγείται στην αποβιομηχάνιση, εντάθηκε με την έκρηξη του ενεργειακού κόστους που προκάλεσε ο πόλεμος του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, καθώς και από τις αποφάσεις της ΕΕ για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση».
Την ώρα που πλανάται το φάντασμα της αποβιομηχάνισης, οι «27» ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ, ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του κινδύνου από την Ανατολή. Στην Γερμανία μιλούν για ένα ποσό που φτάνει τα 200 δις ευρώ ενώ ο Γάλλος πρόεδρος ζητά την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για τις χώρες της ΕΕ στο 3-3,5% του ΑΕΠ.
Έτσι, αντί να διατεθούν πόροι για τη στήριξη του εργατικού εισοδήματος και των κοινωνικών παροχών, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης των εγχώριων βιομηχανιών και της οικονομικής δραστηριότητας, η ΕΕ επιλέγει να κατευθύνει κονδύλια σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις σε οπλικά συστήματα, τα οποία, μάλιστα, ενδέχεται να αγοραστούν από τις ΗΠΑ.
Ο αγώνας για να μπει ένα φρένο στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και στην κούρσα των εξοπλισμών αναπτύσσεται, έστω και με μικρά βήματα, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Πρόκειται για έναν αγώνα που στοχεύει στη διασφάλιση του «βουτύρου» για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, το αντίστοιχο κίνημα βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν το φιλειρηνικό κίνημα είχε διοργανώσει μεγάλες κινητοποιήσεις. Ίσως ήρθε η ώρα το εργατικό κίνημα και οι δυνάμεις της Αριστεράς να αναλάβουν δράση, αναπτύσσοντας πρωτοβουλίες και διεκδικώντας να σταματήσει ο Νατοϊκός πόλεμος στην Ουκρανία και απαιτώντας «βούτυρο αντί για κανόνια».
ΥΓ. Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοίνωνε την ενεργοποίηση 800 δις ευρώ για στρατιωτικές δαπάνες, για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας και για τη στήριξη της πολεμικής βιομηχανίας.
- Η Βιβή Πασχάλη είναι μέλος της ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός
