Η συνέντευξη του Υπουργού Υγείας στην Εφημερίδα των Συντακτών για την κατάσταση στην υγεία είναι αποκαλυπτική – και ταυτόχρονα προκλητική. Πίσω από τη δήθεν ρητορική υπεράσπισης του δημόσιου συστήματος υγείας, ξεδιπλώνεται ωμά η λογική της εμπορευματοποίησης της υγείας.
Κατά τον Υπουργό, το κράτος οφείλει να στηρίζει μόνο εκείνες τις περιοχές όπου ο ιδιωτικός τομέας δεν βρίσκει συμφέρον για να αποκομίσει κέρδη. Με άλλα λόγια, το Δημόσιο καλείται να “μπαλώνει” τις ζημιές, ενώ οι «κερδοφόρες» υπηρεσίες παραδίδονται απλόχερα στα χέρια των ιδιωτών.
Πρόκειται για τη θεσμοθέτηση μιας υγειονομικής ανισότητας: όσοι έχουν να πληρώσουν θα βρίσκουν γρήγορη περίθαλψη στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι υπόλοιποι, χωρίς την οικονομική δυνατότητα, θα καταλήγουν σε ένα δημόσιο σύστημα αποψιλωμένο, χωρίς υποδομές και προσωπικό.
Είναι προκλητικό ο Υπουργός Υγείας να διατυπώνει τέτοιες θέσεις την ώρα που οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας στην Ελλάδα φτάνουν σχεδόν το 40% – το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι τα ελληνικά νοικοκυριά, που ήδη βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για βασικές υπηρεσίες, καλούνται να πληρώνουν ακόμη περισσότερα.
Η δήλωση του Υπουργού είναι ένα ξεκάθαρο “μανιφέστο” νεοφιλελευθερισμού, με πρότυπα τη Θάτσερ και τον Ρέιγκαν – δύο ηγέτες-σύμβολα της διάλυσης των δημόσιων συστημάτων. Δεν πρόκειται για γλωσσικό ολίσθημα. Είναι πολιτική θέση αφού για τον κ. Γεωργιάδη, η υγεία δεν είναι κοινωνικό δικαίωμα, αλλά εμπόρευμα. Προφανώς ο κ. Γεωργιάδης θεωρεί ότι το κράτος δεν πρέπει να λειτουργεί ως εγγυητής της ισότητας, αλλά ως διεκπεραιωτής των συμφερόντων της αγοράς.
Σε μια χώρα όπου οι ουρές στα επείγοντα μακραίνουν και τα ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία κλείνονται μήνες μετά, τέτοιες δηλώσεις δεν είναι απλώς κυνικές. Είναι επικίνδυνες.
