Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην ιστοσελίδα μας, ο Ανδρέας Μακρής γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων στο Λαϊκό Νοσοκομείο και μέλος της διοίκησης της ΠΟΕΔΗΝ, μιλά για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της Υγείας και τα Νοσοκομεία.
Αποκαλύπτει την τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζουν τόσο οι πολίτες όσο και οι εργαζόμενοι σε αυτά. Μιλά για τις απαράδεκτες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία και την δύσκολη οικονομική τους κατάσταση. Δίνει ταυτόχρονα και ελπιδοφόρα μηνύματα, για μια νέα σχέση που διαμορφώνεται ανάμεσα στους εργαζόμενους και την ιδέα της συλλογικής δράσης.
Ερώτηση: Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προκειμένου να μην χρεοκοπήσει η χώρα χρειάζονται μέτρα που θα περιορίζουν εργασιακά δικαιώματα. Το συνδικαλιστικό κίνημα πως τοποθετείται απέναντι σε αυτούς τους ισχυρισμούς;
– Το Συνδικαλιστικό Κίνημα πρέπει να αντιστρέψει αυτούς του ισχυρισμούς και να αποκαλύψει ότι πίσω από αυτούς κρύβεται η πιο βάρβαρη και μεθοδευμένη επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο οι τράπεζες τα καρτέλ οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι απέναντι στους εργαζόμενους και στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, τα τελευταία χρόνια.
Όταν περιορίζονται τα εργασιακά δικαιώματα και συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας, δηλαδή τα κοινωνικά αγαθά, περιορίζονται και σφαγιάζονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία έχουν κατακτηθεί εδώ και αιώνες, κυριολεκτικά με ανθρώπινες θυσίες.
Τι είναι το δικαίωμα στην εργασία; Μήπως δεν είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα; Υπάρχει κάποιο άλλο δικαίωμα πάνω από αυτό; Μήπως εννοούν το «δικαίωμα» του κεφαλαίου, των τραπεζών να αυξάνουν συνεχώς την κερδοφορία τους καταδικάζοντας τους εργαζόμενους στην ανεργία, την υποαπασχόληση και την ελαστική εργασία;
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο και στην ανάπαυση, πως θα τα έχουν όλα αυτά όταν καταργούν το οκτάωρο; Δεν έχουν δικαίωμα να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, ένα σταθερό εργασιακό περιβάλλον που διασφάλιζαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να τα καταργούν όλα αυτά;
Ερώτηση: Εκτός από αυτά όμως η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να περιορίσει το Δημόσιο για να το κάνει πιο αποδοτικό και ταυτόχρονα να εξοικονομήσει χρήματα.
– Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται ούτε για την αποδοτικότητα του δημοσίου, ούτε για τις παροχές προς τους πολίτες. Δεν είναι τυχαίο ότι έχε αφήσει στο έλεος του θεού το πιο σημαντικό τομέα της υγείας. Ενώ τα νοσοκομεία στενάζουν από ελλείψεις προσωπικού αυτοί σχεδιάζουν απολύσεις. Έτσι θα βελτιωθούν οι παροχές προς τους πολίτες; Κρύβουν την πραγματικότητα γιατί αν την ομολογήσουν θα τους πάρουν με τις πέτρες. Λένε συνεχώς ψέματα για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα .Θέλουν να δώσουν τις περισσότερες υπηρεσίες σε ιδιώτες, θέλουν οι πολίτες να πληρώνουν σε κάθε βήμα, θέλουν το κράτος να μην βάζει δραχμή για τις κοινωνικές υπηρεσίες. Δεν βλέπεις τις γίνεται στα Νοσοκομεία, εισιτήρια για να συνηθίσουμε στην αρχή, πλήρωσε τις εξετάσεις μετά και πάει λέγοντας..
Ερώτηση: Απέναντι στον ισχυρισμό ότι για την οικονομική κατάσταση της χώρας βασικός υπεύθυνος είναι ο Δημόσιος τομέας και η κατασπατάληση πόρων, ιδιαίτερα η κατασπατάληση πόρων στο χώρο της υγείας, τι απαντά το συνδικαλιστικό κίνημα;
– Πρώτα από όλα για να μιλάμε για κατασπατάληση γενικά πόρων στην υγεία σημαίνει ότι δίνονται στις μονάδες υγείας επαρκείς πόροι για να λειτουργήσουν. Αυτό δεν είναι αλήθεια και η ωμή πραγματικότητα καθημερινά τους διαψεύδει. Βεβαίως ποιος δεν αναγνωρίζει ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι ελάχιστοι πόροι που υπάρχουν δεν αξιοποιούνται αποτελεσματικά; Είναι όμως αυτό σύμφυτο με την λειτουργία ενός δημόσιου φορέα ή είναι αποτέλεσμα πολιτικών και επιλογών; Νομίζω ότι αυτό το γεγονός σχετίζεται με τη σχέση που διαμορφώνει το πολιτικό σύστημα με τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετεί. Αν ο προσανατολισμός είναι να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα συμφέροντα, οι εταιρίες και οι ιδιώτες τότε είναι προφανές ότι πόροι θα κατασπαταλούνται και βεβαίως θα υπάρχει και διαφθορά. Δείτε με τις περιπτώσεις των υποβρυχίων, της SIEMENS, των μεγάλων έργων τι έγινε. Δεν γίνεται λοιπόν μόνο από τις διοικήσεις ή τους διεφθαρμένους υπαλλήλους αυτό, θέλει και τη συνέργεια και των ιδιωτών που θα δώσουν μίζες για να αποκτήσουν μεγαλύτερα κέρδη. Από αυτό τον κανόνα προφανώς δεν μπορεί να ξεφύγει και ο χώρος της υγείας στον οποίο δραστηριοποιούνται τεράστια συμφέροντα, οι κολοσσοί των φαρμακευτικών εταιριών και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού. Δεν μπορεί λοιπόν, αυτοί που υπηρέτησαν πιστά αυτά τα συμφέροντα, να κουνούν τώρα το δάχτυλο σε εμάς και να μιλούν για κατασπατάληση κι διαφθορά. Αυτοί που υπηρέτησαν αυτές τις πολιτικές και είναι υπόλογοι για αυτό το Δημόσιο τομέα. Το εργατικό κίνημα θέλει έναν νέο δημόσιο τομέα που δεν θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εταιριών αλλά των πολιτών. Αγωνίζεται στον χώρο της υγείας να σπάσουν οι «σχέσεις» τους κράτους με τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους ιδιώτες, ένα ΕΣΥ στην υπηρεσία του πολίτη και όχι των εταιριών, γιατί η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα.
Ερώτηση: Εργάζεσαι σε ένα Νοσοκομείο, από τα μεγαλύτερα της χώρας. Ποια είναι η κατάσταση και τι προβλήματα υπάρχουν, ιδιαίτερα μετά τα μέτρα του μνημονίου;
– Κατ’ αρχήν το Λαϊκό Νοσοκομείο δεν αποτελεί εξαίρεση σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλα τα Νοσοκομεία. Τα ζητήματα της υποχρηματοδότησης, της έλλειψης προσωπικού, των ελλείψεων σε υλικά, των τμημάτων που αντιμετωπίζουν προβλήματα σε κρίσιμους τομείς είναι και στο νοσοκομείο μας υπαρκτά.
Η κατάσταση το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει βεβαίως επιδεινωθεί. Οι προσλήψεις είναι ανύπαρκτες, ενώ έχουμε μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων λόγω συνταξιοδότησης. Έχουμε φτάσει δύο νοσηλεύτριες να κρατούν ένα τμήμα με 40 κρεβάτια και καμιά δεκαριά φορεία τις βραδινές και απογευματινές ώρες. Αλλά εξαιτίας της κρίσης ο αριθμός των προσερχόμενων στο νοσοκομείο συνεχώς αυξάνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι επανήλθαν τα φορεία ιδιαίτερα στις παθολογικές κλινικές. Αλλά και η κατάσταση στα εξωτερικά ιατρεία δεν είναι καλύτερη. Ιδιαίτερα μετά την ουσιαστική κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ αλλά και την οικονομική αδυναμία των πολιτών ο κόσμος έρχεται σωρηδόν στο Νοσοκομεία αναζητώντας λύσεις. Αντί λοιπόν να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, το Νοσοκομείο, μέσω του ΚΕΛΠΝΟ, προσλαμβάνει νοσηλευτικό προσωπικό με μπλοκάκια. Εκεί φτάσαμε, για να «μπαλώσουν» κάποια ελάχιστα από τα τεράστια κενά που υπάρχουν νοικιάζουν εργαζόμενους!
Πρέπει εδώ να επισημάνω βεβαίως, ότι εκτός από τις δύσκολες συνθήκες που εργάζεται το προσωπικό στο Νοσοκομείο, βιώνει ταυτόχρονα και τις δυσκολίες τις οικονομικές, με τις τεράστιες περικοπές στους μισθούς, τα χαράτσια και την φοροεπιδρομή. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται πλέον ότι εργάζονται πυρετωδώς για να τα βγάλουν πέρα, αλλά ανταμείβονται με ψίχουλα. Με τι κουράγιο λοιπόν να προσφέρεις σε ένα τόσο κρίσιμο τομέα;
Ερώτηση: Εξυπηρετείται οι πολίτης από το Νοσοκομεία αφού υπάρχουν αυτές οι ελλείψεις που περιγράφετε;
– Στην πράξη αν ο ίδιος δεν έχει συνοδό, αν δεν βάλει αποκλειστική όχι. Τι να πρωτοκάνει η νοσηλευτρια, οι ελάχιστοι τραυματιοφορείς, η πρώτη γραμμή δηλαδή του νοσοκομείου; Είναι τραγικό να βλέπεις συγγενείς να τρέχουν από εδώ και από εκεί, να κάνουν τους τραυματιοφορείς και τις νοσοκόμες για να εξυπηρετήσουν τους αρρώστους τους. Στην πράξη λοιπόν ο πολίτης ταλαιπωρείται και σε αρκετές περιπτώσεις αναγκάζεται εξαιτίας των ελλείψεων να παραμένει περισσότερες μέρες, που σημαίνει μεγαλύτερο κόστος γι’ αυτόν αλλά και για το Νοσοκομείο.
Ερώτηση: Σε αρκετά Νοσοκομεία υπάρχουν προβλήματα και στη λειτουργία, κλειστά τμήματα και κρεβάτια, ελλείψεις υλικών. Έχετε αντίστοιχα προβλήματα στο Νοσοκομείο σας;
– Βεβαίως και δεν εξαιρούμαστε και εμείς από αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Οι μεταμοσχεύσεις ύπατος έχουν εδώ και καιρό σταματήσει και ακόμα δεν έχει δοθεί έγκριση για να ξεκινήσουν πάλι. Στις κλινικές στα ιατρεία και τα εργαστήρια εμφανίζονται ελλείψεις υλικών. Φτάνουν στο σημείο οι κλινικές να δανείζονται η μία από την άλλη κάποια υλικά ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που οι ασθενείς να αγοράζουν και οι ίδιοι μερικά αναγκαία υλικά. Οι περικοπές στους προϋπολογισμούς, η αδυναμία των ταμείων πριν και τώρα του ΕΟΠΥΥ να δώσει χρήματα για νοσήλια χειροτερεύουν την κατάσταση. Δυστυχώς όμως η έλλειψη χρηματοδότησης από το Υπουργείο θα συνεχιστεί και τα πράγματα θα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.
Ερώτηση:– Έχουμε λοιπόν μια γενικευμένη επίθεση σε δικαιώματα με περικοπές σε μισθούς, ασφάλιση, αύξηση ωρών εργασίας πάγωμα προσλήψεων απολύσεις. Πως αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτό το κύμα των αντεργατικών μέτρων.
– Το πρώτο που κάνουν οι εργαζόμενοι είναι να εξοργίζονται. Όμως οι περίοδοι που έμεναν εκεί φαίνεται ότι έχουν περάσει. Όλο και πιο συχνά μεγάλα τμήματα αντιδρούν, μπαίνουν σε αγώνες συμμετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες. Η περίοδος της ανάθεσης, δηλαδή σε ένα μοντέλο συνδικαλισμού που αποτέλεσε και την βάση του κυβερνητικού συνδικαλισμού φαίνεται ότι τελειώνει. Η ιδέα της συλλογικής δράσης που τα προηγούμενα χρόνια είχε υποστεί μεγάλα πλήγματα ξαναέρχεται στο προσκήνιο.
Ερώτηση: Έχετε τέτοια παραδείγματα από το Σωματείο σας;
– Ακόμα και εμείς που για χρόνια υπερασπιζόμαστε αυτή ην ιδέα, τις μαζικές διαδικασίες βάσης δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αυτή την «επιστροφή». Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα στο Σωματείο μας, πέρα από τις κινητοποιήσεις, έγιναν τόσες γενικές συνελεύσεις που δεν έγιναν όλη την προηγούμενη δεκαετία. Μάλιστα όλες ήταν πολύ μαζικές και με πλούσιο προβληματισμό και συμβολή ων εργαζομένων. Αυτό κάτι σημαίνει, που πρέπει να το πάρουμε υπόψη μας.
Διαμορφώνεται λοιπόν μια νέα σχέση των εργαζομένων με το Σωματείο, πιο ενεργητική, μια σχέση που πρέπει να βάλει όλους μας σε προβληματισμό. Αυτό ζητάνε οι εργαζόμενοι, είναι να ακούγεται η δική τους φωνή. Οι ευθύνες που έχει πλέον το Σωματείο είναι πολύ πιο μεγάλες. Δεν μπορεί να μείνει πλέον στα παλιά, δεν αρκούν μόνο τα παλιά εργαλεία, χωρίς καθόλου να τα υποτιμάμε και αυτά. Νομίζω ότι η ζωή θα αναγκάσει όλους μας να κινηθούμε σε αυτή την κατεύθυνση.
